Zawsze Opinie

Lawinowy wzrost cen jest odczuwalny w każdym polskim domu. Temat ten zdominował dyskurs wśród polityków, zwykłych ludzi i członków rodzin. Bo drożeje wszystko: paliwa, prąd, gaz, żywność, woda, materiały budowlane, mieszkania i czynsze. Zamiast wskazywać na winę Tuska i wojnę agresora Putina, czas na przedstawienie przez rząd realnego planu walki z inflacją i poprawę sytuacji polskich rodzin!

Byłem już – razem z wcale licznym gronem podobnie myślących rodaków – stawiany przez Jarosława Kaczyńskiego w szeregach tych, którzy stoją tam gdzie kiedyś stało ZOMO, przypisywany do gorszego sortu, demaskowany jako element animalny i obdarzany szeregiem podobnie smakowitych komplementów.

Polska się spóźnia. Na okrągło spóźniają się pociągi (nawet o półtorej godziny) spóźniają się autobusy, lekarze, widzowie kin i teatrów, na szczęście aktorzy (jeszcze) zaczynają spektakl o czasie. Choć byli i tacy co słynęli z tego, że „zawsze się spóźniają” i nikt nie miał do nich najmniejszych pretensji, gdy opóźnili przedstawienie...

Rok temu, w jednym z moich ostatnich felietonów zamieszczonych w „Dzienniku Bałtyckim”, wzywałem do ogłoszenia 4 czerwca „świętem świętej naiwności”, przegranej wiary w to, że w Polsce może trwale zadomowić się liberalna demokracja, a rządzący będą kierować się zasadami elementarnej choćby przyzwoitości.

Niejednokrotnie dawałem wyraz przekonaniu, że forma koncertu, polegając na schemacie „zapowiedź tytułu – utwór – zapowiedź -itd.” jest nudna, a tytuły utworów przeważnie słuchaczy mało interesują. Natomiast atrakcyjna może być narracja, łącząca utwory, tworząca ciąg fabularny – wspomagana, na ile to możliwe, środkami aktorskimi.

​​​​​​​Wiele rankingów pozycjonujących poszczególne państwa w zakresie spraw społecznych, politycznych lub gospodarczych wskazuje, że Polska traci z roku na rok swoją wcześniej wypracowaną pozycję. Jak wynika z raportu Economist Intelligence Unit’s Democracy nasz kraj został zakwalifikowany do grupy państw z wadliwą demokracją spadając na 51. pozycję. Z kolei w najnowszym rankingu ILGA Europe mierzącym poziom równouprawnienia osób LGBT+ w krajach europejskich zajęliśmy ostatnie miejsce stając się najbardziej homofobicznym krajem Unii Europejskiej.

Od dziecięctwa byłem raczej cherlawy, wiec od wszelkiego „napinactwa” trzymałem się z daleka. Być może dlatego wszelkie określenia zalatujące megalomanią budziły moją nieufność. Tak było, gdy usłyszałem 4 lata temu o projekcie „Wielkiej Arki”. Bo choć uznaję, że coś rzeczywiście może być wielkie, tak jak „Słowacki wielkim poetą był”, to jednak wielkość rzadko bierze się z krzyczenia o niej.

Zwycięstwo „Solidarności” w częściowo wolnych wyborach 4 czerwca 1989 roku doprowadziło do odsunięcia od władzy PZPR i upadku komunizmu. Otworzyły się drzwi do suwerenności, demokracji i wolności (słowa, gospodarczej i zrzeszania się), ale też do systemu odpowiedzialności władzy przed obywatelami. Po raz pierwszy w tym dniu wybory nie były już fikcją propagandową, ale rzeczywistymi wyborami obywateli.

Dokładnie dzisiaj mijają 32 lata od wejścia w życie ustawy o samorządzie terytorialnym dającej szerokie uprawnienia społeczeństwu i demokratycznie wybranym władzom. Ta reforma samorządowa z roku 1990 była kluczowa dla naszej przyszłości, wolności, rozwoju demokracji lokalnej i jakości naszego życia. To była faktyczna decentralizacja władzy, kompetencji i finansów.

Wszyscy z nostalgią wspominają czasy II RP, gdy wspólnym wysiłkiem państwa i obywateli niemalże „ex nihilo” powstało stutysięczne miasto, rozwijające się razem z portem. Wiele osób mówi, że dziś rozwój nawet zbliżony tempem do tego przedwojennego, jest nie do wyobrażenia (procedury, zezwolenia, uzgodnienia, korowód urzędniczy itd.). Tymczasem człowiek na chwilę przystanął między felietonami, a Gdynia… urosła TRZYKROTNIE.

Kilkanaście dni temu wybitny polski ekonomista prof. Witold Orłowski stwierdził, że rząd jest już na skraju utraty kontroli nad finansami państwa, a NBP nad inflacją.