Zawsze Opinie

Wielu pamięta ją głównie z dwóch kultowych filmów. Niewielu wie, że była przede wszystkim wielką damą teatru, i to Teatru Wybrzeże z dawnych lat.

Wojna w Ukrainie wyparła pandemię koronawirusa z przestrzeni publicznej i naszej świadomości. Ale nie uciszyła wewnętrznych sporów politycznych, zakulisowych dyskusji o przedterminowych wyborach parlamentarnych, dyskusji o wciąż rosnącej inflacji, drożyźnie, sankcjach na reżim Putina. Teraz w przeddzień 12. rocznicy katastrofy smoleńskiej, jak bumerang wraca dyskusja o przyczynach tej narodowej tragedii.

Do roli w słynnym przedstawieniu Teatru Wybrzeże z 1965 roku „Kto się boi Virginii Woolf” utlenił sobie włosy na blond. Nawet recenzenci o tym pisali. Był świetny. Pewnie i bez tego utleniania.

Putin napadł na Ukrainę. Armia rosyjskiego satrapy morduje ludność cywilną i pali miasta ukraińskie. Wobec zbrodni trzeba wykazać jedność w sprzeciwie i potępieniu. I wsparciu własnego państwa. I to robią Polacy. Ale ta jedność wobec działań dyktatora z Kremla nie może pozbawić Polaków pamięci wobec działań dyktatora z Nowogrodzkiej.

Był mistrzem anegdoty. Gdyby wszystko to, co opowiadał, spisał, stałby się kronikarzem Teatru Wybrzeże. Grał na tej scenie blisko pół wieku. Jak sam przyznał, głównie role drugoplanowe, ale jak wiele ich było, trudno zliczyć. Poza tym kochał teatr. Uważał, że aktor musi grać do końca. – Może i dziś mógłbym wyjść na scenę? – zastanawiał się, ukończywszy, bagatela, lat 90.

Jestem zbudowany faktem, że w tym roku, w ramach obchodów Dnia Jedności Kaszubów, w wielu kaszubskich miastach (Gdańsku, Sopocie, Lęborku, Luzinie, Łubianie, Wejherowie), oprócz manifestowania jedności, dorobku, trwania przy wartościach, podkreślania wyjątkowości kaszubskiego kraju, odbędą się happeningi i zbiórki na rzecz pomocy dla Ukrainy. W ten sposób Kaszubi podkreślą swoją solidarność, jedność i wsparcie dla narodu ukraińskiego, uciekającego przed wojną po barbarzyńskiej agresji ze strony Rosji Putina. Niedawno Rada Naczelna Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego podjęła uchwałę, w której potępiła agresję i wyraziła wsparcie dla Ukraińców.

Zatroskani dramatyczną kondycją psychiczną najmłodszych mieszkańców Pomorza i fatalną od 20 lat sytuacją dziecięcej psychiatrii, którą spotęgowała jeszcze pandemia, a teraz wojna w Ukrainie, rozpoczynamy akcję społeczną pt. „Ratujmy nasze dzieci – walczymy o pomoc psychiatryczną dla najmłodszych”.

Mam rozdarte serce – z jednej strony pęka, a z drugiej rośnie. Serce mi pęka, jak oglądam wstrząsające doniesienia o bestialskich zbrodniach i mordowaniu Ukraińców, w tym dzieci z rozkazu szalonego dyktatora Putina. Serce pęka, jak widzę łamanie praw człowieka, jakiego od czasów II wojny świat nie widział, jak patrzę na zdjęcia dokumentujące koszmar spadających bomb na ukraińskie domy, szpitale, przedszkola, obiekty komunikacyjne.