Ostatnie pożegnanie byłego prezydenta Gdańska Kazimierza Rynkowskiego

Na gdańskim cmentarzu Srebrzysko 15 czerwca odbył się pogrzeb Kazimierza Rynkowskiego - byłego prezydenta Gdańska z czasów PRL. Zmarł, mając 89 lat. Jego prezydentura przypadła między innymi na lata stanu wojennego. Ale to jemu Gdańsk zawdzięcza szpital na Zaspie, którego budowę zainicjował oraz nagrody im. Heweliusza, których był pomysłodawcą. To za jego prezydentury Gdańsk gościł dwie wybitne postaci. 12 czerwca 1987 roku Kazimierz Rynkowski jako prezydent Gdańska powitał na Westerplatte Jana Pawła II i wręczył papieżowi pierwszy z 1200 egzemplarzy faksymilowej edycji dzieła Jana Heweliusza Firmamentium Sobiescianum. A w listopadzie 1988 roku jako gospodarz miasta towarzyszył odwiedzającej Gdańsk premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher.

Kazimierz Rynkowski był z wykształcenia prawnikiem. Przez wiele lat był też działaczem partyjnym i państwowym. Do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wstąpił pod koniec lat 50. ubiegłego wieku, wspinając się po szczeblach politycznej kariery. Od grudnia 1973 do maja 1979 był zastępcą dwóch kolejnych prezydentów Gdańska - Andrzeja Kaznowskiego i Jerzego Młynarczyka. Jako wiceprezydent zajmował się początkowo polityką społeczną, oświatą, ochroną zdrowia oraz organizacją usług i handlu w mieście.

Stan wojenny otworzył nową kartę w jego życiu. 22 grudnia 1981 roku został prezydentem Gdańska i był nim nieprzerwanie do 23 listopada 1989 roku. Odszedł z tej funkcji dobrowolnie, ustępując miejsca lepiej wówczas postrzeganemu Jerzemu Pasińskiemu – jak się okazało ostatniemu prezydentowi miasta epoki PRL.

Mimo, że jego prezydentura rozpoczęła się w mrocznym czasie stanu wojennego, to dla miasta zrobił dużo i wiele po sobie zostawił. Jako prezydent Gdańska Kazimierz Rynkowski był m.in. przewodniczącym Rady Budowy Szpitala na Zaspie, inicjatorem ustanowienia w 1987 r. Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza.

Po 1989 roku nie rozstał się z polityką. Działał w SdRP i SLD. Przez 10 lat, od 2002 roku był rzecznikiem dyscypliny partyjnej w Sojuszu Lewicy Demokratycznej województwa pomorskiego. Zajmował się też organizacją konferencji etyczno-filozoficznych dla lekarzy. W latach 1990–1997 prowadził własną kancelarię prawną, później pracował także w instytucjach ubezpieczeniowych. W 2004 przeszedł na emeryturę. Do końca swoich dni mieszkał w niewielkim mieszkanku w bloku wielorodzinnym we Wrzeszczu. Jego córka Grażyna (ur. 1958 Gdańsk), magister ekonomii, od 1991 żyje z rodziną w Hiszpanii.