Pomorski spacerownik. Te wystawy można jeszcze zobaczyć!

„Wykąpałem się, zwiedziłem, ale deszcz pada…”. Hel na dawnych pocztówkach - Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku, 28.06.2023 – 29.09.2024

Wakacje za pasem, a wraz z nimi nadszedł czas letnich urlopów. Dla wielu z nas coroczny relaks i odpoczynek są wspomnieniem, które pozwala nam przetrwać rok do kolejnego wyjazdu. Jak podtrzymać w sobie te wspomnienia, by przyjemniej było czekać na kolejne lato? Świetnym rozwiązaniem są pocztówki, które można wysłać do rodziny, a nawet do samego siebie. Tematowi kartek pocztowych przyjrzeli się kuratorzy i badacze z Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. O czym helscy wczasowicze przed 100 laty pisywali do swoich bliskich? O miejscowych kuriozach, o kapryśnej pogodzie, a może o towarzyskich skandalach? Jakie atrakcje kusiły przyjezdnych i czy helskie plaże przypominały te…w Turcji? Właśnie taki obraz turystycznego życia Helu pod koniec XIX i w początkach XX w. Unikatowa kolekcja ponad 100-letnich pocztówek, zarówno polskich, jak i niemieckich, jest treścią wystawy czasowej, dostępnej od 28 czerwca 2023 r. w Muzeum Rybołówstwa w Helu.

ZOBACZ TEŻ: Wakacyjny Hel na starych pocztówkach. Kurort sprzed lat

Kolorowe i czarno-białe, zapisane po brzegi lub też jedynie z lakonicznymi pozdrowieniami, ozdobione charakterystycznymi nadmorskimi widokami – helskie pocztówki zaczęły pojawiać się w obiegu ok. 1896 r., kiedy Hel został uzdrowiskiem i rozpoczął się dla niego okres ożywienia. Będąc najbardziej znaną miejscowością na Półwyspie Helskim, stał się zarówno kurortem, jak i celem morskich wycieczek turystycznych dla ówczesnych mieszkańców Gdańska i Sopotu. – Coraz liczniej wydawane w tym czasie pocztówki przyczyniały się do rosnącej sławy Helu jako atrakcyjnego miejsca wypoczynku i letniej rozrywki. – zauważa Andrzej Truszkowski, kurator wystawy „Wykąpałem się, zwiedziłem, ale deszcz pada…”. Wystawa w Muzeum Rybołówstwa będzie znakomitą propozycją nie tylko dla współczesnych turystów, ale również dla mieszkańców Helu i wszystkich osób ciekawych lokalnej historii – mówi dr Marcin Westphal, zastępca dyrektora Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. – Nieprzypadkowo na tytuł ekspozycji wybraliśmy właśnie fragment tekstu zapisanego na jednej z pocztówek. Ta umiarkowanie entuzjastyczna relacja wczasowicza z pobytu w Helu sprzed 100 lat pokazuje, że w kwestii wakacji nad polskim morzem, pomimo upływu czasu, aż tak wiele się nie zmieniło i wciąż możemy identyfikować się z tymi, którzy wypoczywali tu przed ponad wiekiem.

Aurélie Pertusot – Duch-ostalgie – Centrum Sztuki Współczesne ŁAŹNIA 1, 02.06.2023 - 30.07.2023 r.

Czy powinniśmy walczyć o zachowanie prawideł i symboli naszych czasów? A może ewolucja jest stałą w naszym wszechświecie i powinniśmy z wolnością pogodzić się na nieustanne zmiany? To jedno z najważniejszych, ale też najbardziej złożonych pytań, jakie Aurélie Pertusot zadaje widzom swoich wystaw. Prace Pertusot są oparte na motywie powtórzeń i cykliczności. Opowiadają zwyczajne, niekoniecznie wiekopomne historie naszych czasów. Elementy tych historii raz po raz przenikają się nawzajem. Monotonne i powtarzalne gesty, takie jak przeszywanie (haftowanie) białych płacht materiału zmuszają nas do zatrzymania się na moment, by móc zatracić się w wszechobecnej bieli. Uwaga, którą artystka poświęca przestrzeniom sprawia, że wydają się żyć własnym życiem, rozciągać w czasie i pozostawać w zawieszeniu.

Prawie niewidzialne prace zdają się istnieć ponad czasem. Z twórczości Pertusot kiełkuje też nostalgia, którą każde pokolenie odczuwa za poprzednim. Wiele badań dowodzi, że nostalgia jest uczuciem, które pomaga w radzeniu sobie z poczuciem dyskomfortu i niepokoju. Poddane powtórnemu przetworzeniu, wspomnienia stają się naszą tarczą obronną przed poczuciem dyskomfortu, stresem i brakiem osadzenia w teraźniejszości. Autorka wystawy „Duch-ostalgie” ma na celu zgłębienie subiektywnych związków pomiędzy krajobrazem, przywiązaniem emocjonalnym i pamięcią. Artystka analizuje strukturę rzeczywistości, stawiając pytania o ukształtowanie tego, co jest. Prezentowane prace są próbą przedstawienia aktualnych procesów zanikania i pojawiania się poprzez dostrzeganie tego, co niewidoczne. Aurélie Pertusot przygląda się szczegółowo subiektywnym i emocjonalnym wspomnieniom, które składają się na relację z okresu pandemii Covid-19 od października do listopada 2020 roku. Artystka odsłania przed nami warstwę po warstwie, tkając nieśpiesznie, nitka za nitką, historię widzianą jej oczami.

Tony Cragg - Alternatywna rzeczywistość – Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie – 28.05.2023-15.10.2023 r.

Za każdym razem, gdy w Polsce organizowana jest wystawa żyjącego twórcy o światowym uznaniu, możemy mówić o wyjątkowej sytuacji. Jest to nie tylko unikalna okazja do bliższego przyjrzenia się twórczości wybitnego artysty, ale też możliwość do próby odnalezienia z nim niepisanego porozumienia w odbieraniu rzeczywistości. Właśnie takim wydarzeniem jest wystawa organizowana w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, która prezentuje twórczość Tony’ego Cragga. Od ponad czterdziestu lat Cragg dąży nieustannie do znalezienia nowych relacji między ludźmi a światem materialnym. Jest mistrzem materiału i bez ograniczeń używa różnych jego rodzajów, między innymi kamienia, brązu, drewna, metalu, materiałów syntetycznych czy szkła. Skłonność do eksperymentu łączy się w jego rzeźbach z niezawodną perfekcją. Cragg rozumie rzeźbę jako studium tego, jak materiał i materialne formy wpływają na nasze idee i emocje oraz jak je tworzą.

Wielokrotnie powtarza, że nie interesują go mimetyczne tendencje odtwarzania czy naśladowania czegokolwiek – interesuje go stwarzanie nowych, nieznanych form, nieograniczonych niczym poza twórczą wyobraźnią. Jego dzieła charakteryzuje dynamizm, witalność, bogactwo zmysłowych manifestacji materii. Dobrym przykładem są dwa cykle Early Forms oraz Rational Beings. Artysta, przekształcając dobrze znane nam przedmioty z codziennego życia, tworzy nieznane formy poprzez kreowanie nowych relacji, znaczeń i reakcji emocjonalnych. Racjonalne, oparte na matematyce konstrukcje zmienia w skomplikowane formy organiczne. Postać ludzka może stać się w jego rzeźbach geometryczną kompozycją molekuł, komórek, narządów i procesów. Prace Tony’ego Cragga nie naśladują natury i tego, jak wyglądamy – lecz dotyczą tego, dlaczego wyglądamy tak, jak wyglądamy, i dlaczego jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.