Pomorscy europosłowie. To oni przez lata reprezentowali nas w Parlamencie Europejskim

Najwięcej, bo aż czterokrotnie wybieraliśmy do Parlamentu Europejskiego Janusza Lewandowskiego z Platformy Obywatelskiej. Przy czym raz ustąpił miejsca Janowi Kozłowskiemu, by samemu objąć urząd unijnego komisarza. Niewiele mniej, bo trzy razy mandat obejmowała związana z PiS Anna Fotyga.

Europarlamentarzyści z Pomorza w kolejnych kadencjach Parlamentu Europejskiego

Kadencja PE 2004- 2009

• Anna Fotyga (PiS) – do 2005 r.
• Hanna Foltyn-Kubicka (PiS) – od 2005 r.
• Janusz Lewandowski (PO)

Kadencja PE 2009-2014

• Tadeusz Cymański (PiS)
• Jan Kozłowski - od 2010 r.
• Janusz Lewandowski (PO) – do 2010 r.
• Jarosław Wałęsa (PO)

Kadencja PE 2014-2019

• Janusz Lewandowski (PO)
• Jarosław Wałęsa (PO)
• Anna Fotyga (PiS)

Kadencja PE 2019-2024

• Janusz Lewandowski (PO)
• Magdalena Adamowicz (KO)
• Anna Fotyga (PiS)

Anna Fotyga: europosłanka PiS w trzech kadencjach PE

Pochodzi z Lęborka – tam się urodziła w 1957 r., ale szkołę średnią (III LO, tzw. Topolówka) i studia skończyła w Gdańsku. W swoim zawodowym życiu była: wiceprezydentem Gdańska, wiceministrem i ministrem spraw zagranicznych, kierowała Komitetem Integracji Europejskiej, Kancelarią Prezydenta RP, była posłanką na Sejm i trzykrotną posłanką do Parlamentu Europejskiego.

Z zawodu jest ekonomistką po handlu zagranicznym na UG. Po studiach w 1981 r. i w 1989 – 1991 r. pracowała w Krajowej Komisji NSZZ Solidarność, potem w ZUS, do 2001 r. była doradcą prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych ds. integracji europejskiej, a w 2000 również doradcą Prezesa Rady Ministrów do spraw międzynarodowych w rządzie Jerzego Buzka. W 2001 pełniła obowiązki dyrektora Departamentu Spraw Zagranicznych Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

W 2002 r. została gdańską radną, a 20 listopada 2002 r. - zastępcą prezydenta miasta Gdańska, odpowiedzialną m.in. za pozyskiwanie środków z UE. Zrezygnowała w 2004 r., po konflikcie z prezydentem Pawłem Adamowiczem.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 r. startowała z list PiS. W 2005 r. zrezygnowała z mandatu, by zostać wiceministrem spraw zagranicznych w rządzie PiS, a w 2006 r. awansowała na szefową dyplomacji. Była pierwszą kobietą na tym stanowisku w Polsce.

Od 2006 r. do 2010 r. Fotyga zasiadała w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego. W 2011 r. dostała się do Sejmu, była tam wiceprzewodniczącą komisji ds. UE. Trzy lata później ponownie została wybrana do Parlamentu Europejskiego z list PiS. Została przewodniczącą parlamentarnej Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony.

W kolejnych wyborach do PE w 2019 r. swój głos oddało na nią ponad 160 tys. Pomorzan. W marcu 2020 r. weszła w skład grupy dziesięciu ekspertów, powołanej z inicjatywy sekretarza generalnego NATO do rozpoczęcia prac nad reformą Sojuszu.

Hanna Foltyn-Kubicka: europosłanka PiS VI kadencji (2004-2009)

Związana z Trójmiastem, choć urodziła się w 1950 r. w Jeleniej Górze, a studia – germanistykę – skończyła na Uniwersytecie Łódzkim. Do Gdańska przeniosła się, rozpoczynając pracę lektora j. niemieckiego w gdańskiej AWF.

W latach 2001 – 2002 prowadziła biuro poselskie Lecha Kaczyńskiego, potem była radną pomorskiego Sejmiku. W pierwszych polskich wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 r. nie uzyskała w okręgu gdańskim dostatecznej liczby głosów, ale rok później została posłanką na Sejm. Była nią niecałe dwa miesiące, bo w tym samym roku zastąpiła w PE Annę Fotygę (która zrezygnowała, by zostać wiceministrem spraw zagranicznych w rządzie Lecha Kaczyńskiego).

W Parlamencie Europejskim była czlonkiem Komisji Spraw Zagranicznych, Wolności Obywatelskich oraz Podkomisji Praw Człowieka, należała też do delegacji ds. współpracy parlamentarnej UE-Rosja i UE-Białoruś. W 2008 otrzymała Złoty Medal Praw Człowieka w dyscyplinie „Polityka” przyznany przez Program Tybetański Fundacji Inna Przestrzeń za inicjatywy na rzecz Tybetu na forum PE.

W 2009 r. startowała do PE z pierwszego miejsca w okręgu gdańskim, jednak bez powodzenia. W 2010 r., w trakcie kampanii wyborczej do samorządów, zrezygnowała z kierowania PiS w okręgu gdańskim – nieoficjalnie mówiło się, że po ostrym konflikcie z Jackiem Kurskim, wówczas europosłem i przewodniczącym pomorskiej Rady Regionalnej PiS. W 2014 r. kolejny raz starała się o mandat eurodeputowanej – tym razem z okręgu warszawskiego – ale znowu bez powodzenia.

Wycofała się z polityki, mieszka w Sopocie, jej nazwisko figuruje wśród udziałowców firmy brokerskiej.
 

Janusz Lewandowski: europoseł czterech kadencji PE

Pochodzący z Lublina (ur. w 1951 r.) ekonomista i polityk, był w swojej polityczne karierze posłem na Sejm I, III i IV kadencji, ministerem przekształceń własnościowych, posłem do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji, od 2010 r. do 2014 r. komisarzem UE ds. budżetu i programowania finansowego.

Skończył ekonomię na UG i przez 10 lat – do 1983 r. był nauczycielem akademickim na gdańskiej uczelni. Uzyskał tam również doktorat nauk ekonomicznych, potem pracował w PLO i Instytucie Badań nad Gospodarką Rynkową. W tym czasie był także doradcą ekonomicznym Solidarności, a w 1988 r. współzakładał Kongres Liberalno-Demokratyczny. W rządach jana Krzysztofa Bieleckiego i Hanny Suchockiej pełnił funkcję ministra przekształceń własnościowych.

Podczas W ostatnim okresie przedakcesyjnych negocjacji był obserwatorem przy Parlamencie Europejskim, został też europosłem w pierwszych wyborach do PE w Polsce (uzyskał wówczas najlepszy wynik w regionie pomorskim). Dużo czasu wówczas spędzał w sądzie – od 1997 r. oskarżony był o to, że że jako minister przekształceń własnościowych miał działać na szkodę interesu publicznego i prywatnego przy prywatyzacji dwóch spółek SP. Prawomocnie uniewinniono go dopiero w 2009 r.

W tym samym roku, po ponownym wyborze do PE, został nominowany na komisarza ds. programowania finansowego i budżetu. Gdy wybrano go rok później do Komisji Europesjkiej, automatycznie stracił mandat europosła (zastąpił go Jan Kozłowski).

W 2014 r. ponownie (z listy PO) został wybrany do PE i odszedł ze stanowiska komisarza w KE – pełnił funkcję przewodniczącego polskiej delegacji w grupie EPL. W kończącej się kadencji 2019-24 jest natomiast pierwszym wiceprzewodniczącym Komisji Budżetowej PE.

Na co dzień mieszka w Sopocie, od 2000 r. jest prezesem Sopockiego Klubu Lekkoatletycznego (w czasie studiów był medalistą akademickich mistrzostw Polski w biegach sprinterskich).

Jan Kozłowski: europoseł VII kadencji (2009-20140

Urodził się w Wałczu (w 1946 r.), ale od 1950 r. mieszkał w Gdańsku, a od 1976 r. jest sopocianinem. Sjest absolwentem Wydziału Budowy Maszyn PG, po studiach w latach 1969–1972 jej pracownikiem. Dostał zakaz pracy z młodzieżą po ujawnieniu jego przynależności do tajnej organizacji Ruch. Z Centrum Techniki Okrętowej zwolniono go natomiast w stanie wojennym, gdy odmówił podpisania deklaracji lojalności. Po tym pracował w handlu (m.in. Społem, PWHD Merkury).

W 1990 r. został radnym Sopotu (z KO Solidarność). W latach 1992–1998 był prezydentem Sopotu, następnie podsekretarzem stanu w rządzie Jerzego Buzka, wiceprezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w okresie 2001–2002 wicemarszałkiem, a w 2002–2010 marszałkiem województwa pomorskiego.

Ustąpił w 2010 r. z funkcji marszałka po przejęciu mandatu poselskiego do Parlamentu Europejskiego (PE) po Januszu Lewandowskim (sam w wyborach w 2009 r. otrzymał 68 tys. głosów). Będąc szefem pomorskiej PO bezskutecznie ubiegał się o mandat do PE w kolejnych wyborach w 2014 r.

Warto wiedzieć, że jest honorowym obywatelem Iławy i Pucka.

Tadeusz Cymański: europoseł SP VII kadencji (2009-2014)

Pochodzący z Nowego Stawu (ur. 1955 r.) samorządowiec i polityk, z wykształcenia jest ekonomistą - w 1978 r. ukończył studia w zakresie ekonomiki transportu lądowego na UG. W młodości należał kolejno do Związku Młodzieży Socjalistycznej i Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. PO studiach pracował w Banku Gospodarki Żywnościowej w Malborku, przewodniczył tak KZ Solidarności, W latach 1990 – 98 był burmistrzem Malborka, potem przez trzy lata był radnym. Należał do wielu partii: Porozumienia Centrum, Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, Przymierza Prawicy, potem do PiS, by w rezeultacie odnaleźć się wśród założycieli Solidarnej Polski. W tym czasie kilkakrotnie był posłem: z AWS i z PiS.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 r. startował z listy PiS – mimo piątego miejsca na liście dostał się, bo zagłosowało na niego ponad 41 tys. Pomorzan, niemal dwa razy więcej niż startująca z jedynką Hanna Fołtyn-Kubicka. W PE był członkiem Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia. W kolejnych wyborach do PE kandydował z 2. miejsca Solidarnej Polski w okręgu śląskim i nie uzyskał reelekcji. Od 2015 roku jest posłem w kolejnych kadencja Sejmu.

Warto wiedzieć, że Cymański odnosi sukcesy jako szachista - w 2003 r. pokonał w symultanie Anatolija Karpowa.

Jarosław Wałęsa: europoseł VII i VIII kadencji PE (2009-2014 i 2014-2019)

Pochodzący z Gdańska polityk jest najmłodszym (ur. 1976 r.) z czterech synów Lecha Wałęsy. Ma jeszcze trzy młodsze siostry. Skończył najpierw V LO w Gdańsku, potem szkołę średnią w Glastonbury High School w Connecticut. Jest absolwentem politologii w College od the Holy Cross w Massachusetts.

Przez kilka lat pracował w USA, a w 2002 r. wrócił do Polski i podjął pracę w biurze Lecha Wałęsy, będąc nieformalnie najbliższym doradcą ojca. Dokończył edukację, zdobywając magisterium na UG.

W 2004 r. ubiegał się bez powodzenia o mandat europarlamentarzysty z listy Narodowego Komitetu Wyborczego Wyborców, powołanego przez b. marszałka Sejmu Macieja Płażyńskiego. Otrzymał wówczas niecałe 7 tys. głosów. Rok później natomiast zdobył mandat poselski, startując z ostatniego miejsca na liście PO. Był wówczas członkiem Komisji ds. Unii Europejskiej i Komisji ds Zagranicznych.

W następnych wyborach do Europarlamentu zdobył mandat, znowu startując z ostatniego miejsca listy PO w Pomorskiem. W 2014 r. powtórzył sukces, a dodatkowo w 2015 r. został dyrektorem Instytutu Obywatelskiego – think tanku PO (pełnił tę funkcję do 2020 r.) . Jako europoseł był działał w Komisjach Rybołówstwa, Petycji i Handlu Międzynarodowego. Portal VoteWatch Europe uznał go za jednego z dziesięciu najbardziej wpływowych Posłów do PE oraz za jednego z pięciu posłów kształtujących politykę handlową w UE. 

Wystartował w wyborach samorządowych w 2018 r., przegrywając z Pawłem Adamowiczem. W kolejnych wyborach do PE w 2019 r. nie zdobył mandatu.

Obecnie, po wyborach w 2023 r., jest posłem KO.

Magdalena Adamowicz : europosłanka KO IX kadencji (2014-2019)

Pochodzi ze Słupska (ur. 1973 r.), ale od czasu studiów mieszka w Gdańsku. Skończyła prawo na UG, jest radcą prawnym i po obronie pracy doktorskiej - nauczycielem akademickim w Katedrze Prawa Morskiego UG. Ukończyła też dwie szkoły prawa obcego: Szkoły Prawa Angielskiego i Europejskiego „Introduction to English and EU Law” organizowanej przez Uniwersytet Cambridge oraz Szkoły Prawa Niemieckiego, Deutsche Rechtsschule Danzig organizowanej przez Friedrich-Wilhelms-Universität w Bonn. Ma też tytuł MBA (po WSB w Gdańsku). Zawodowo specjalizuje się w prawie morskim, w tym morskim prawie transportowym oraz ubezpieczeniach morskich.

Po śmierci męża Pawła Adamowicza, zaangażowała się w politykę. W 2019 r. wystartowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego i z najwyższym wynikiem w okręgu (niemal 200 tys. głosów) uzyskała mandat europosła. W PE pracuje w komisjach Transportu i Turystyki, Spraw Prawnych i w komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych.

W 2020 prokurator skierował m.in. przeciwko niej akt oskarżenia o składanie fałszywych zeznań podatkowych. Uniewinniono ją w I instancji, a po apelacji - w lutym 2024 r postępowanie umorzono w związku z przedawnieniem.

Partnerzy