Spacerujmy ze sztuką

Turyści i kuracjusze. Opowieść o dwóch miastach – Muzeum Sopotu, 5.05.2023 r.-15.10.2023 r.

Są na mapie Polski takie miejsca, które jednoznacznie kojarzą nam się z odpoczynkiem i relaksem. To właśnie one są naszymi pierwszymi wyborami przy planowaniu urlopów i zajmują specjalne miejsca w naszej pamięci. Jednym z takich miast jest Sopot, który w tym roku obchodzi 200-lecie powstania tutejszego kurortu. Wydarzenie to bardzo ściśle wiąże się z postacią dr. Jeana George’a Haffnera. To on w 1823 roku uruchomił w nadmorskiej części Sopotu pierwszy na gdańskim wybrzeżu profesjonalnie prowadzony zakład kąpielowy.

– Pod gospodarskim okiem doktora Haffnera Sopot rozwijał się, powstawały nowoczesne obiekty kąpielowe, parki i infrastruktura drogowa. Wiara w zbawienny wpływ morskich kąpieli na zdrowie stawała się coraz powszechniejsza, więc kuracjuszy przybywało. W pierwszym roku działalności z oferty dra Haffnera skorzystało 209 gości. Trzy lata później ich liczba wyniosła 450, w 1842 r. przekroczyła 1000, w 1876 r. do sopockiego kąpieliska zjechało 2406 osób. Piękne piaszczyste plaże, najdłuższe drewniane molo w Europie czy słynny Monciak wciąż przyciągają turystów i kuracjuszy – podkreśla Karolina Babicz-Kaczmarek, kuratorka wystawy.

Wystawa Muzeum Sopotu obejmować będzie okres od powstania uzdrowiska w 1823 r., poprzez jego rozwój i przemiany, aż do 1945 roku. Co ciekawe, na wystawie omówione zostaną walory przyrodnicze regionu, a także zwyczaje i obyczaje kąpielowe na przestrzeni lat. Odtworzony zostanie plan dnia kuracjusza z „obowiązkowymi” zajęciami oraz aktywnościami w czasie wolnym. Prawdziwa gratka dla miłośników sopockiego relaksu.

Günter Grass – Kolekcja – Gdańska Galeria Miejska 4G, 13.05.2023 r.-23.07.2023 r.

Historia sztuki pełna jest przypadków niejednoznacznych życiorysów, których właściciele zaskakiwali swoimi wyborami, budzili kontrowersje swoimi pracami i fascynowali niezwykłym podejściem do świata. Jedną z takich postaci niewątpliwie był Günter Grass, którego wystawę prac oglądać można w Gdańskiej Galerii Miejskiej 4G. Grass swoimi mocnymi sądami i ciętym językiem przysporzył sobie prawdopodobnie tyle samo wrogów, co zwolenników. Jego niejednoznaczność wynikała z czasów, w których przyszło mu żyć. Nie zmienia to faktu, że jego gdańska trylogia jest jednym z wyznaczników tutejszej literatury. Spuścizna literacka Grassa pozostaje niewyczerpanym źródłem badań i inspiracji dla współczesnych teoretyków i pisarzy.

Grass był z wykształcenia rzeźbiarzem i grafikiem, a swoją działalność plastyczną traktował na równi z pisaniem. Przez dziesięciolecia z powodzeniem tworzył grafiki, rysunki i rzeźby. Jednak w tym świecie okazywał się większym konserwatystą przyznając, że „przedmiot lub przedmioty rysunku czy grafiki oznaczają najpierw same siebie. Nie jakieś tam odesłanie do sensu znajdującego się poza obrazem czyni je ważnym, lecz sposób w jaki zostały narysowane czy namalowane tuszem”. Na wystawie w galerii dedykowanej jego imieniu zobaczyć będzie można ogrom jego grafik, rysunków i rzeźb, pochodzących ze zbioru stu kilkudziesięciu jego dzieł zgromadzonych w Gdańskiej Galerii Miejskiej. Organizatorzy prezentują spuściznę plastyczną Grassa bez zbędnego komentarza. Linki pomiędzy literackim światem Grassa a imaginarium plastycznym są dzisiaj oczywiste, jedne wynikają z drugich. Wystawa będzie także okazją do spacerów tematycznych, podczas których zaprosimy do poznania bliżej twórczości Güntera Grassa i zgłębienia jego artystycznej wizji natury i świata.

Katarzyna Józefowicz – Aglomerat – Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA 2 – 13.05.2023 r.-29.04.2024 r.

 W ramach obchodów 25-lecia instytucji, kuratorzy Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA zaprosili artystkę Katarzynę Józefowicz do realizacji dzieła sztuki w przestrzeni ich siedziby w Nowym Porcie. Instalacja ma zajmować przestrzeń duszy klatki schodowej i być widoczna z poziomu parteru. Wykonana zostanie w formie misternej konstrukcji z papieru, z których artystka jest powszechnie znana. Instalacja ma być obiektem przypominającym rysunek, przez co twórczyni zamierza nawiązać do architektury dialogicznej wnętrza. Jednocześnie samo dzieło ma pobudzić oprócz skojarzeń architektonicznych, również strefę marzeń i wyobrażeń, niczym coś, co się wyłania i pojawia w budynku, ale także znika. Instalacja ma przywoływać to co senne, nierzeczywiste i stanowić zapis minionego już czasu, w którym budynek pełnił inne niż obecnie funkcje i posiadał również inny wygląd architektoniczny.

Z drugiej strony, papierowe konstrukcje będą nawiązywać formą do zagęszczających się osiedli, nadbudowujących się i tworzących w efekcie rodzaj pajęczej sieci, organicznej formy przestrzennej o strukturze krystalicznej.

Katarzyna Józefowicz jest rzeźbiarką i autorką instalacji. Urodziła się w 1959 roku w Lublinie, a w latach 1981-1986 studiowała na wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecne Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku). Z uczelnią związana jest do dziś jako dydaktyczka. Prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale Rzeźby i Intermediów. W 2001 roku została laureatką Paszportu „Polityki”.